A Felicidade!!!

Coñezo unha canción, que me encanta por certo, que di:

Tristeza não tem fim
Felicidade sim

A felicidade é como a gota
De orvalho numa pétala de flor
Brilha tranquila
Depois de leve oscila
E cai como uma lágrima de amor

A felicidade do pobre parece
A grande ilusão do carnaval
A gente trabalha o ano inteiro
Por um momento de sonho
Pra fazer a fantasia
De rei ou de pirata ou jardineira
Pra tudo se acabar na quarta feira

Tristeza não tem fim
Felicidade sim

A felicidade é como a pluma
Que o vento vai levando pelo ar
Voa tão leve
Mas tem a vida breve
Precisa que haja vento sem parar

A minha felicidade está sonhando
Nos olhos da minha namorada
É como esta noite
Passando, passando
Em busca da madrugada
Falem baixo, por favor
Prá que ela acorde alegre como o dia
Oferecendo beijos de amor

Tristeza não tem fim
Felicidade sim

"A Felicidade"
Tom Jobim
(Composição: Antonio Carlos Jobim e Vinicius de Moraes)

Escribo isto porque apetecíame falar dun libro que lin hai pouco, A viaxe á felicidade, de Eduardo Punset.

Só indicar que non se trata dun libro de autoaxuda aínda que poida parecelo, é un libro de divulgación científica, no que paralelamente danse indicacións que poderían axudarnos a ser máis felices ou non. É un libro no que se dá un repaso a todos o descubrimento científicos acerca da felicidade humana, e dado o intenso e interesante que é só vou mencionar a parte que até certo punto é a que pode axudarnos a ser máis felices. Comentarvos que todo o libro é interesante. Aconséllovolo.

FACTORES DA FELICIDADE

Factores reductores do benestar (R).
Desaprender o aprendido de forma consciente e continuada. Non someter á experimentación e á proba os pensamentos e as conviccións é inversamente proporcional aos índices de felicidade.
Memoria grupal.
Tratar de coordinar os procesos que foron automatizados ou que poderían automatizarse usando os recursos asignados á xestión de procesos conscientes e discrecionales.
O medo.

Carga herdada (C).
As mutacións herdadas e as propias.
Desgaste do corpo.
O envellecemento.
Exercicio abxecto do poder político (feito cultural herdado).
Imaxinarse situacións de etrés aumenta a ansiedade e por tanto reduce a felididade(só sucede nos humanos. É mellor tratar de imaxinarse situacións que nos producen felicidade).

Factores significativos (S).
Emoción (E): multiplicador do numerador. As emocións de empezar cousas ou proxectos novos ou de lograr obxectivos, en cantidade xusta, fan que a nosa vida sexa máis feliz.
Mantemento e atención ao detalle (M): é necesario dedicar recursos ao manteniento en detrimento de o investimento. É mellor gozar de boa saluz no presente que reservar enerxías para gozala no futuro.
Procura (B): só vemos e imaxinamos o que estamos afeitos ver. Prodúcenos máis felicidade a expectativa e a procura que a propia meta. A felicidade está escondida na sala de espera da felicidade.
As relacións persoais (P): inflúe máis na felicidade as relacions persoais que o clima. Os habitantes de Groenlandia non son máis infelices que os de Sicilia.

FACTORES REDUCTORES (R)
Ausencia de desaprendizaje
Recurso á memoria grupal
Interferencia cos procesos automatizados
Predominio do medo

CARGA HERDADA (C)
Mutacións lesivas
Desgaste e envellecemento
Exercicio abxecto do poder política
Tensión imaxinada

FACTORES SIGNIFICATIVOS (S)
Emoción ao comezo e final do proxecto (E)
Mantemento e atención ao detalle (M)
Goce da procura e a expectativa (B)
Relacións persoais (P)

E (M + B + P)

Felicidad = ----------------------------

R + C

Agora, tras escribir isto e lelo no blog, ocórrenseme ideas do meu pasado e penso que facendo un balance do bo e o malo do que levo vivido, o saldo é positivo, que debo considerarme unha persoa que coñeceu a felicidade. Non quixese aparecer agora como un "listillo" ou algo así, e sempre me considerei unha persoa relativamente normal. Houbo momentos na miña vida moi bos... e momentos na miña vida moi malos, quizais máis dos que quixen... pero como saber en que grao foron malos? Cada un vive o que lle toca e sabe o que lle tocou sufrir. Houbo momentos da miña vida nos que me sentín moi feliz e momentos nos que me sentín moi desgraciado, nos que quixen ser outro eu ou outra persoa. Agora son quen, até certo punto sempre quixen ser e o certo é que ao mirar esa fórmula e, repito, sen ánimo de ser presuntuoso penso cousas.

Sempre tratei de usar a experiencia propia e de aprender probando. Gústame ser independente e rexerme polos meus propios criterios, non polos do monstro colectivo. Non llo que é a interferencia cos procesos automatizados pero sei que sempre trato de non deixarme levar polo medo. Fisicamente só me podo queixar do meu gran cu e das miñas curtas pernas, pero aínda son novo e non me atopo mal de saúde. Os poderes políticos son algo que non podo controlar e non me adoito deixar levar por eses pensamentos do mal que o vou a pasar por unha ou outra situación: ao contrario, si que trato de pensar no feliz que vou ser cando chegue o sábado e xúnteme, por exemplo cos Malmequer no serán.

Son unha persoa que vive coas súas emocións, que trata de dedicar tempo ao mantemento facendo exercicio, que sempre soubo que é máis importante a procura e que lle dá gran importancia ás relacións persoais.

O que quero dicir, é que quizais teña razón o Sr. Punset e que quizais deberiamos dedicar tempo a analizar nas nosas vidas eses factores e ver se realmente somos felices ou non.

Blog de Eduardo Punset
Web oficial de Eduardo Punset
Eduardo Punset en Wikipedia